จากหนังสือ "อภัยทาน รักบริสุทธิ์"
ในหน้า "อนุโมทนาบุญ"
ของ ปิยโสภณ วัดพระราม ๙ กาญจนาภิเษก
ผู้ออกแบบปก/รูปเล่ม ผู้ช่วยศาสตราจารย์นำชัย เต็มศิริเกียรติ
การให้อภัย คือการชำระสนิมใจขั้นละเอียด
ผู้ให้อภัยศัตรูได้ ศัตรูก็หมดคู่ต่อสู้บนเวที
แม้วันนี้เขายังไม่ให้อภัยเรา
แต่เขาก้เริ่มชกลมคนเดียวบนเวทีทะเลาะ
โดยไม่มีเราเป็นคู่ต่อสู้ นานเข้าเขาก็หมดแรงไปเอง
การให้อภัย แม้จะเป็นเรื่องยาก
แต่ถ้าเราทำเป็นประจำ หัดทำให้เป็นกิจวัตรประจำวัน
จะเป็นของง่าย และเกิดขึ้นเองอย่างฉับพลัน
กระทั่งกลายเป็นสัญชาตญาณในการอภัย
หลายครั้งที่เราผูกโกรธ คนเจ็บคือเรา
เมื่อเราผูกอาฆาตพยาบาท ไฟอาฆาตเผาตัวเราเองอยู่ภายใน
การให้อภัย เป็นวิธีระงับความโกรธ เกลียด อาฆาต
พยาบาท ปองร้าย อิจฉาริษยา อย่างดีที่สุด
อารมณ์เหล่านี้ ไม่ใช่เรื่องอื่นไกลเลย
หากแต่เป็นไฟร้อน ไฟร้าย
ที่สุมขอนนอนนิ่งอยู่ในใจเรา
คิดว่าท่านผู้ประพันธ์และผู้พิมพ์เผยแพร่คงไม่ตำหนิติติง
ถ้าจะขออนุญาตเผยแพร่เนื้อหาอื่น ๆ ในหนังสือเล่มนี้ต่อไป
เพราะเห็นว่าอ่านแล้วสามารถใช้ในชีวิตประจำวันได้
ควรได้เผยแพร่ให้บุคคลทั่วไปได้ใช้ประโยชน์ต่อ ๆ ไป
ในหนังสือพิมพ์ไว้ว่า
เผยแผ่เป็นธรรมทานโดย
โครงการหนังสือธรรมะ ธรรมทาน
คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
ขอขอบพระคุณท่านผู้ประพันธ์และผู้พิมพ์เผยแพร่ไว้ ณ โอกาสนี้
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
4 ความคิดเห็น:
แล้วจะรออ่านนะครับ
ขอบคุณมากที่แวะมาอ่าน
ได้คัดลงเพิ่มเติมแล้ว
เป็นเรื่องที่มีคุณค่ามาก
สามารถนำไปใช้ประโยชน์ในชีวิตได้เป็นอย่างดี
สาธุ
พรุ่งนี้( ๑๗- ๑๘ กรกฎาคม ) ไม่เขียนเรื่องเข้าพรรษาหรือครับ ฮิ ฮิ
ขอบคุณที่ไปร่วมแสดงความเห็นครับ
ไม่รู้จะทำเรื่องราวเป็นไงน่ะครับ ยังไม่เข้าใจเรื่องบล๊อค
ยังไงขอเชิญไปแนะนำอีกน๊ะครับ
ขอบคุณอีกครั้ง
พอดีวันที่ 17-18 กรกฎาคม 2551 อาตมา...เอ๊ย...ข้าพเจ้ามีภารกิจมากมาย...เลยไม่มีเวลามานั่งเขียน...ตอนนี้เริ่มมีเวลาบ้างแล้ว...เดี๋ยวคงได้เขียนและคัดเรื่องดี ๆ มาฝากอีก
แสดงความคิดเห็น